Michel Xavier Drenthe

Na een kleine 9 uur reizen vanaf Xiamen ben ik aangekomen in Guantan.

Dit kleine dorpje bestaande uit meerdere kleine dorpjes. Met de begrip dichtbij 40 minuten met de bus is die met 120 door rijd en in de ankers gaat bij een bushalte.

Een oom van Meifang met de naam die klinkt als yo yo. Brengt als het laatste stukje van de bus drop plek naar het huis van Meifang haar familie.

Bij aankomst stond daar de moeder, broertje, oma en opa en nog een opa ons op te wachten. Binnen een paar tellen stond ook de rest van het dorpje om me heen. Een buitenlander in zo’n klein dorpje is een hele attractie.

Aangezien mijn chinees niet veder komt dan. Hoi en dankjewel kreeg Meifang (Stella) te horen dat ze mij meer chinees moet leren.

Haar familie zien mij wel zitten de enige maar die ze hebben is. Ik spreek geen chinees en ik woon ver weg.

Na een overheerlijk Chinees avondmaal kregen we een kado van de familie een nieuw bed. Geheel in het rood. Het dekbedovertrek heeft allemaal vogeltjes erop. Meifang legt me uit dat dit bed eigenlijk bedoeld is voor net getrouwde mensen maar omdat we in NL willen trouwen krijgen we hem nu al. (Later begrijp ik ook dat dit een manier is om me in China te houden)
Na het opmaken van het bed was het tijd om de kadoos die ik had mee genomen uit te delen. Een schort en een schaal voor ma, gele klomp pantoffels voor haar broertje en het doosje met roomboter babbelaars aan haar oma. Roomboter babbelaars vallen goed in de smaak bij chinese. (In tegenstelling van drop wat ze echt niet te eten vinden)

Vervolgens kwamen er nog meer kadoos tevoorschijn. Twee goude munten, een goude ketting een soort van bescherm dop voor kinderen die ze op hun kleren moeten dragen want dat brengt geluk en een lapje rode stof wat ik bij me moet dragen ook voor geluk. Ook kreeg ik nog eens twee munten wat natuurlijk ook geluk brengt.

De dag erna hadden we een verjaardag van een van haar nichtjes. Dus met de motor van dorpje één naar de ander. Daar aangekomen het gebruikelijke ritueel dat iedereen komt kijken. Waarna we een soort hoofd huis in gaan. Daar werd met een grote groep mensen dumblins gemaakt.

Zoals ik later ook zal leren is het aantal tafels met mensen belangrijk. Dit feest had zeven tafels met ieder zo’n tien man. Ook leerde ik dat een verjaardag eigenlijk niet ieder jaar gevierd wordt door de familie maar ongeveer om de tien jaar. Dit voornamelijk omdat kinderen wat verder weg op school zitten.

Na het mega maaltijd en keuze uit de hoeveelheid soorten eten. Ging een groot deel naar huis omdat Meifang al een tijd niet bij haar tante langs geweest was werden meteen uitnodigt voor het avondeten. Om de tijd te doden gingen we muizenvallen uit zetten. Deze kleine berenvallen werden zorgvuldig in de buurt van de loop gangen gezet en vervolgens bedekt met wat blad. Na ook het avond eten werden we met de motor weer thuis gebracht.

De volgende dag: Na een hele goede nachtrust worden we opgehaald door een oud klasgenoot met de naam die klinkt als dong dong. Hij heeft een iets luxer huis dan Meifang der familie zo is er stromend water in het gehele huis en een normale wc (één waarop je kan zitten)

Na een bezoekje gebracht te hebben aan een berg, gingen we weer terug naar huis. Zoals het eerdere al aangaf ontbreken er wat luxe bij Meifang der familie huis. Ze hebben een prachtig groot huis alleen ontbreekt de invulling.
Zo is de elektriciteit een grote verlengsnoer bende waarvan de draden telkens doorgeknipt zijn en de volgende daar weer aan vast gedraaid zit afgewerkt met niks. Ze hebben één zekering voor het gehele huis.
Er is één kraan in het huis en die zit in de keuken
water wordt vanuit de berg aangeleverd.
Het fornuis is een pracht ding een rechthoekig gemetselde BBQ met inplaats van een rooster twee grote wokken. Rook afvoer gebeurt via een schoorsteen. Het fornuis werkt dus op echt vuurtje dus aan men broertje meteen een leuk weetje Meifang kan heel goed vuurtje stoken.
Mijn grootste gemis is een wc deze deel je hier met nog 30 andere mensen er zit geen spoel mechanisme drie gaten waarvan er twee voor de mannen. Achter het hok zit een grote open opvang bak puur genieten. Zelf met mijn neus is het geen pretje daarop.
Nu lijkt het met dit geklaag of ik het niet naar men zin heb maar kan jullie verzekeren dat dit niet zo is. Het is een soort camping gevoel wat me in dit geval ook doet denken aan mijn moeders ouders. (misschien wel vanwegen de moestuintjes en de los lopenden kippen)
Er wordt heel erg op mijn gelet vooral met eten de hele dag lang krijg ik appels, peren, mandarijnen, nootjes, snoepjes en koekjes. Een van de eerste dingen die Meifang me geleerd heeft in het chinees is nee dankjewel. Aangezien ik anders tijdens de echte maaltijden geen trek meer heb wat er weer voor zorgt dat ze denken dat ik het eten niet lekker vind.
Een ander probleempje is dat ze denken dat ik niet op chinees eten kan leven ze vinden het allemaal bijzonder dat ik met stokjes kan eten en dat ik rijst lust. Dit zit er zo ingebakken dat het niet uitmaakt hoeveel ik eet ze altijd het idee hebben dat ik niet gegeten heb wat me weer naar de appels en peren leid.

En dan nu terug naar waar ik heen wauw. Een douch nemen, iets heel simpels wordt een hele opgave. Koud water in een wok vuurtje eronder wachten tot het warm genoeg is. Water van wok naar schaal overbrengen in een soort douch hokje gaan staan. En dan bekertje voor bekertje douche. Kleine kanttekening het douch hokje de vloer is hier één van de twee afvoeren in huis dus ik hebt slippers aan die vier maten te klein zijn.

Na mijn douch en een heerlijke maaltijd tijd voor men bed en een spannende dag tegemoet.

Vandaag is de dag 2011-02-08 ik ben officieel volgens de chinese begrippen verloofd met Meifang. En dat moet gevierd worden. Meifang hoopte heel erg op een groot feest met tien tafels echter oma komt haar vertellen dat haar moeder alleen de belangrijkste mensen heeft uitnodigt wat het totaal aan tafels terug brengt naar twee. Aangezien Meifang hier niet met mij over wilt praten en het geschreeuw om me heen niet accepteer een rustig plekje opgezocht die haar opa eerder had laten zien. Dit was niet zo handig van mij omdat ik dit niet had verteld. (De enige die me verstaat is Meifang en die wauw juist even niet gestort worden)
Een zoektocht naar mij was gestart niet dat het erg moeilijk is om mij te vinden. Iedereen let op mij dus bleek binnen vijf minuten weer gevonden te. Na een aantal keer aangehoord te hebben dat ik wel moet vertellen waar ik heen ga en ik daar op antwoordde hoe dan als juist jij niet wil luisteren, was het tijd voor het feest.

In de voorkamer stond dit keer een ronde tafel die voor Meifang en mij bedoeld was. Hier kwam ook een van de eerdere regels naast boven die mij een jaar eerder geleerd was. Ik en Meifang moesten met het gezicht richting de deur zitten. Wat inhoud dat we de belangrijkste mensen van de tafel zijn. Een grote rol vuurwerk werd uitgerold voor de deur en vervolgens aangestoken. Het resultaat een rode straat voor de deur (rood is goed). Vervolgens kwamen de schalen met eten.

Na dit super gezellige maaltijd was het tijd voor een aantal foto’s waarvan één met de gehele aanwezige familie.

Even koppen tellen en melden wie het zijn: (Tussen haakjes hoe hun naam ongeveer klinkt met Nederlandse klanken)
1: Oom, 2: Neef, 3: Ik, 4: Broer (O-wie-dong),
5: Moeder (Wang-gwo-lan), 6 Stella (Mei-Fang), 7 Tante, 8 oom, 9 Vriendin van broer(Ju-sgen-sing), 10 night, 11 Zoontje van nummer 10,
12: Vriendin van 5, 13: Opa man van 14, 14: Oma, 15: Opa
16: Zoontje van 7 en 8

En dan tot zo ver deze prachtige dag waarbij ik dus vanaf 2011-02-08 verloofd ben met Meifang.