Michel Xavier Drenthe

De dag na ons verlovings feest.

Gaan we met de bus 1 uurtje reizen van Guantan naar Guantan centrum. Dit voor het wilde bedrag van 11 Yuan per persoon (ongeveer 1 euro en 20 cent)

Daar aangekomen in het stoffige en laag hangende rook stadje moet Meifang eerst naar het Politie bureau. In China blijkt het politie bureau al je gegevens te hebben in plaats van het gemeente huis. Het geboorte register zit weer in het ziekenhuis wat op zich wel weer logisch lijkt. Alleen ieder papiertje wat het ziekenhuis afgeeft moet weer goedgekeurd worden door het politie bureau. Grotendeels had haar moeder al kunnen regelen alleen een op zijn Nederlands uitgesproken Hoe-Koo dit is een soort familie boek in mijn geval zou Jolanda of Bruno zo’n boek hebben waarin staat dat ze getrouwd zijn wie hun ouders zijn en welke kinderen ze hebben.

Als je gaat trouwen als Chinees moet je een eigen boekje hebben. Normaal gesproken duurt dit 3 werkdagen voor dit boekje klaar is maar omdat ik mee was bleek het ook sneller te kunnen. Maar eerst even mijn ervaring met het politie bureau net zoals Nederland zit deze wel eens dicht. En omdat het net nieuw jaar is geweest moesten we wachten tot deze dag voor ze open waren. Daar aangekomen natuurlijk tijdens lunch tijd van 12:00 tot 14:30 ging Meifang wachten bij het bureau terwijl haar moeder probeert mij wat van het centrum te laten zien. Omdat ik er zo uitgehongerd uitzie (en ik mij dat niet voel) koopt ze een zak vol pinda koekjes. Deze best lekkere koekjes zorgen ervoor dat je tanden niet meer van elkaar af kunnen als je er een paar in je mond stopt.

Na een brug op en neer gelopen te hebben met daaronder een kanaal zo groot dat je er eng van wordt echter staat die op dit moment zo goed als droog en kan je zien hoeveel zooi Chinese in het water gooien. Stapels kleren van wel 3 meter hoog overal langs het water. Ik kon geen fiets of winkelwagen vinden alleen maar kleren en tassen :). Komen we weer aan bij het politie bureau.

Omdat Meifang een van de eerste was die bij de poort wachten mocht ze eerder naar binnen. Nadat de poort ook voor ons open ging kon ik bij Meifang vooraan de rij gaan staan. Achter me een niet zo’n grote rij met mensen maar een klein hokje ernaast was heel erg druk. Het politie bureau is namelijk ook de plek waar je registreert dat je getrouwd bent. Een voor mij opvallen paar was een mevrouw met een rode jurk met daarop allemaal stoffen rozen erop gemaakt de daarbij behorende kerel in het zwart. (ze waren een beetje camera schuw)

Okey hier komt dan het Asterix en Obelix gevoel van het politie bureau. Meifang staat bij balie 1 daar melden ze dat ze hier haar boekje niet kunnen maken. Alleen ophalen. Dus wij lopen naar buiten zo van we zitten verkeerd. Komen we bij een raam aan met een agent die ons aanspreekt omdat ik naast Meifang loop. Waarna Meifang vraag waar ze wel dit boekje kan krijgen. Hij meld dat we terug moeten maar het hokje moeten vragen waar ook al die getrouwde stelletjes heen gaan. Op zijn Chinees die rij skippen en vragen waar we dat boekje kunnen krijgen. Op naar de 4de verdieping waar we bij een bord aankomen die meld wat je allemaal kan krijgen op deze verdieping. Alleen niet waar. dus wij naar links balie 2 hier meld de geen die er achter zit nee je zit fout maar omdat ik er bij ben is die wel zo aardig te vertellen waar we wel moeten zijn. Al die agenten willen hun engels oefen op mij.

Bij balie 3 aangekomen waar we dus wel moeten zijn gaan we de aanmeld procedure starten. Ondertussen beetje houterig engels spreken met de agenten in het hokje. Vervolgens zijn we klaar normaal gesproken zou dan nu het moment zijn van ga maar wachten, maar ze melden aan Meifang als je even naar verdieping 5 gaat dan is er wat te regelen dat je het vandaag krijgt. Dus naar verdieping 5 balie 4 die meld nee sorry kan je niet helpen maar balie 6 wel. Die meld dat Meifang eerst langs balie 1 moet om een papiertje op te halen. Na even te wachten komt Meifang met het papiertje voor balie 6 die ons vervolgens naar balie 5 doorstuurt. en na een stempeltje verzameld te hebben naar balie 3 stuurt. Hier krijgt ze haar stempeltje en een bepaald nummertje op haar papiertje. Terug naar balie 1 en ta da een boekje.

In Nederland hier heb je een nummertje wacht een x aantal minuten betaal 12,50 en hop je hebt je uittreksel uit het bevolking register.

Oke dat was dan dat, op naar een vertaler die moet alle documenten vertalen naar het Engels, Duits of Nederlands. Die houd niet zo van officiële papieren dus die wilt van veel papieren een kopie. Vervolgens gaan we naar een bureau waar je normaal gesproken gaat trouwen. Omdat ik niet echt begrijp wat er gaande is maar dit kantoortje wel herken vraag ik uit schik we gaan toch niet nu al trouwen? Waarop ik een gerust stelende antwoord krijg nee dit is voor het aantonen dat Meifang niet getrouwd is.

Terug bij het vertaal bureau begint vervolgens de onderhandeling wat er vertaald moet worden en wat niet ook krijgt Meifang nog wat extra informatie wat ze nodig heeft om in Nederland te kunnen trouwen. Na deze vertalingen dient ze de vertaalde documenten naar de Nederlandse ambassade te brengen zodat deze gelegaliseerd kunnen worden.

Een dag later moest er nog een papiertje afgeleverd worden bij de vertaal bureau. Dit zou ook mijn laatste dag zijn bij haar ouders.

De volgende ochtend ging Dong Dong namelijk terug naar Xiamen. Dus konden we met hem mee rijden naar huis. Rond 9:00 vertrokken we bij haar ouders en om 10:00 vertrokken we uit Guantan. Onderweg een aantal keer gestopt bij wat benzine stations waar de vertalingen van de bordjes aardig op vallen.

After use of toilet please flush (Dat het water gebruikt is vanzelfsprekend)

Dank voor de informatie maar maak er maar gewoon: The toilet flush automatic, Please don’t touch. van

Na terug te zijn in Xiamen heeft Dong Dong zijn fabriek nog laten zien. Hier meteen mogelijkheden in gezien voor men zus. Na een voortreffelijk maaltijd met de bus het laatste stukje naar huis.

Thuis aangekomen meteen de kraan laten repareren door de bewaker die beneden zat. Heerlijk zo’n niet lekkende kraan.

Dat was het dan weer voor vandaag. Veel lees plezier en tot de volgende blog(verhaaltje)